Raport badawczy
Raport wieńczy złożony proces badawczy – przygotowanie próby i kwestionariusza oraz realizację badania w terenie. Zebrane dane analizują i piszą raporty doświadczeni badacze-analitycy, nierzadko ci sami, którzy byli odpowiedzialni za przygotowanie danego tematu do badania, autorzy pytań na ten temat, specjaliści od danego obszaru badań. Znają problematykę oraz rozumieją zasady i praktykę badań sondażowych.
Badacze starają się, aby ich raporty były w pełni zgodne z danymi, aby oddawały im sprawiedliwość. Aby były napisane jasno, prosto i zrozumiale. Do tego służą też zestawienia danych w tabelach i graficzny sposób ich przedstawiania: rysunki i wykresy.
Warto wiedzieć i pamiętać, że przy przygotowaniu jednego badania pracuje do kilkudziesięciu specjalistów, a przy jego realizacji – ponad stu ankieterów. Za publikowanymi w mediach słupkami poparcia dla partii politycznych kryje się więc praca kilkuset osób oraz czas – kilkaset godzin – jaki zechcieli poświęcić nam badani. I za to naszym badanym należą się serdeczne podziękowania.
O autorze
Mirosława GrabowskaJest socjologiem, doktorem habilitowanym, profesorem Uniwersytetu Warszawskiego. W roku 2008 i 2012 wybrana została na stanowisko dyrektora CBOS.Interesuje się i prowadzi badania z zakresu metodologii, socjologii polityki oraz socjologii religii. Jej dorobek stanowi 13 książek oraz ponad 70 artykułów. Książka – napisana wspólnie z Tadeuszem Szawielem – Budowanie demokracji (opublikowana w 2001 roku i powtórnie w 2003 roku) otrzymała nagrodę Polskiej Akademii Nauk, zaś książka Podział postkomunistyczny. Społeczne podstawy polityki w Polsce po 1989 roku (wydana w 2004 r.) nagrodę im. ks. Józefa Tischnera. Ostatnio pod jej redakcją wyszedł tom Metoda i znaczenie. Problematyka rozumienia w badaniach sondażowych. (CBOS 2012) Była: visiting scholar w Stanford University (USA), fellow w The Institute for Advanced Study, Princeton (USA), visiting professor w the University of Wisconsin – Madison (USA) oraz w Johannes Gutenberg-Universität, Mainz (Niemcy). |
Literatura
|
|
|
Terenowa realizacja badania
Badania preferencji wyborczych zwykle realizowane są za pomocą wywiadów bezpośrednich lub wywiadów telefonicznych (CATI). Jak przebiega proces realizacji? Ankieter -po odpowiednim przeszkoleniu - otrzymuje wylosowane adresy i udaje się do konkretnych osób (próba imienna lub adresowa) lub instrukcję mówiącą o tym, do osób o jakich cechach społeczno – demograficznych (wiek, płeć, wykształcenie) powinien dotrzeć w określonym miejscu np. miejscowości, kwadracie ulic itp. (jest to próba kwotowa). Zwykle wywiady realizowane są w domach respondentów, aby warunki rozmowy były jak najbardziej przyjazne i żeby dotrzeć do przedstawicieli wszystkich grup społecznych. Zdarza się, że pytania o preferencje wyborcze zadawane są ludziom na ulicy. Ten sposób realizacji badania ma ograniczenia np. nie znajdą się w takim badaniu informacje od ludzi, którzy jeżdżą samochodami lub rzadko wychodzą z domu. W Polsce obecnie niemożliwe jest prowadzenie reprezentatywnych dla całej populacji polskich wyborców badań poprzez internet.
O autorze
Urszula KrassowskaMagister socjologii, absolwentka Instytutu Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Pracuje od w TNS Polska (wcześniej w TNS OBOP, Ośrodek badania Opinii Publicznej). Badaniami zajmuje się od 1984 roku, najpierw w dziale realizacji, potem w pracowni badań społecznych. Od 1996 roku odpowiada za badania społeczne i badania opinii w TNS OBOP/TNS Polska. Uczestniczyła we wszystkich badaniach exit poll prowadzonych od 1990 roku. |
Literatura
|
|
|
||||||
|
|
|
Budowa kwestionariusza wywiadu
Zasady, na których opiera się budowa kwestionariusza ankiety w badaniach preferencji wyborczych, nie różnią się w niczym od zasad obowiązujących w przypadku innych badań ilościowych, w których dane zbierane są za pomocą ankiety i wywiadu bezpośredniego z respondentem. Ogólnie rzecz biorąc konstruując kwestionariusz ankiety należy brać pod uwagę pewne ramy, które bądź nakładają na badacza określone reguły i ograniczenia (ramy formalne konstrukcji kwestionariusza), bądź wskazują możliwe źródła błędnych odpowiedzi (ramy wynikające z pragmatyki językowej). Są to: ogólne zasady i schematy konstrukcji pytań, zasady redakcji pytań biorące pod uwagę poprawne zrozumienie treści pytań przez respondentów oraz zestaw czynników, które mogą prowadzić do udzielania przez respondentów niepoprawnych odpowiedzi. W przypadku kwestionariusza ankiety do badań preferencji wyborczych warto pamiętać także o właściwym ustaleniu poziomu frekwencji w wyborach, czyli prawdopodobieństwa uczestnictwa respondenta w głosowaniu, sposobie wyświetlania listy partii (możliwość dodawania nazwiska lidera), rotacji nazw partii w ramach pokazywanej/odczytywanej respondentowi listy partii oraz o możliwych pytaniach dodatkowych służących bądź pogłębieniu analiz, bądź korekcie oszacowań, bądź sporządzeniu prognozy.
O autorze
Maciej SiejewiczMarketing and Communications Manager, w instytucie GfK od 1997 roku, odpowiedzialny za zarządzanie bieżącą komunikacją instytutu, równolegle prowadzi projekty jakościowe i ilościowe, głównie związane z problematyką społeczną i polityczną, ale także zamawiane przez podmioty komercyjne. Absolwent Wydziału Zarządzania i Komunikacji Społecznej UJ, doktorant tamże. |
Literatura
|
|
|
||||||
|
|
|
Dobór próby
Poznanie poglądów wszystkich osób należących do liczebnej grupy (populacji) jest praktycznie niemożliwe ze względu na duży koszt i długi czas badania. Z dobrze zdefiniowanej populacji można jednak wyodrębnić pewną liczbę przedstawicieli stanowiącą próbę. Losowo dobrana próba umożliwia badaczowi stosującemu ścisłe statystyczne wnioskowanie podać nie tylko wynik pomiaru dla całej badanej zbiorowości, ale i z dużym prawdopodobieństwem określić jego dokładność. Aby było to możliwe, konieczna jest znajomość prawdopodobieństw wejścia w skład próby poszczególnych jednostek należących do populacji. Oznacza to, że ani badacz, ani respondent nie mogą decydować dowolnie, kto uczestniczy w badaniu, a kto nie. Nielosowe metody doboru próby pozwalają również na oszacowanie parametrów populacji. Są jednak powszechnie stosowane w praktyce badawczej ze względu na łatwość realizacji i mniejszy koszt. Próby takie nie pozwalają na określenie dokładności szacowania wyników a co za tym idzie ich stosowanie w badaniach sondażowych jest ograniczone.
O autorze
Stanisław MirowskiZ wykształcenia fizyk eksperymentalny (UW) z zamiłowania obserwator i pomiarowiec. W swej karierze m.in. badał skutki awarii czarnobylskiej i wykonywał analizy statystyczne w psychologii i medycynie. Od 16 lat związany z badaniami rynku i opinii. Autor licznych schematów doboru próby, i szkoleń na ten temat, m.in. dla: pracowników SMG, doktorantów SNS IFiS PAN, studentów socjologii UW, pracowników MRR oraz w ramach PTBRiO. W wolnych chwilach zwiedza i poszukuje korzeni rodzinnych (czasem udaje się łączyć te dwie pasje). |
Literatura
|
|
|
||||||
|
|
|
